YOĞUN BAKIM İŞLEYİŞ PROSEDÜRÜ
Yoğun Bakım: Bir ya da birden fazla organın geçici olarak yetersizliği nedeni ile vücudun aksamış olan fonksiyonlarının, esas neden olan durumun ortadan kalkıncaya kadar desteklenmesine, bu süreç içerisinde hastanın hayatta kalmasının sağlanmasına yönelik faaliyetleri kapsayan ve özellikle yapay solunum cihazı başta olmak üzere, her türlü cihaz ve teknolojiyi kullanan, bilgi ve yetenekleri buna uygun doktor ve hemşirelerin bulunduğu özel bir ünitedir.
Bu prosedürün uygulanmasından Genel Yoğun Bakım Ünitesi Sorumlu Hekimi, Genel Yoğun Bakım Ünitesi Anestezi Uzmanları, Genel Yoğun Bakım Ünitesi Sorumlu Hemşiresi, Genel Yoğun Bakım Ünitesi Hemşire ve Sağlık Memurları, Genel Yoğun Bakım Ünitesi Tıbbi Sekreter, Genel Yoğun Bakım Ünitesi Personel (Temizlik Elemanları) sorumludur.
6.1Hastanın Kabulü:
6.1.1Genel Yoğun Bakım Ünitesine Hastaların Kabul Edildiği Yerler:
Acil Servis
Servisler (Klinikler)
Başka Hastaneler (Acil Servis Aracılığıyla)
6.1.2Genel Yoğun Bakım Ünitesinin Hasta Kabulu:
6.1.3Genel Yoğun Bakım Ünitesine Hastaların Kabul Edilmeden Yatış Öncesi İşlemleri:
Hastanın yatışını yapacak hekim tarafından yoğun bakım yatak durumu, genel yoğun bakım ünitesi sorumlu doktoruna veya yoğun bakım hemşiresine sorgulanır, yatak durumuna göre hastanın yoğun bakım ünitesine kabulü planlanır.
Yoğun bakım ünitesine kabulü planlanan hasta için hastanın yatışını yapan doktor ile görüşülerek hastanın genel durumuna uygun olarak yatağı hazırlanır (ventilatör kateterizasyonu vb.)
Hastanın, yoğun bakım ünitesine kabulüne kadar hastanın yatışını sağlayan ünitenin sağlık personeli ve yardımcı sağlık personeli hastaya refakat eder.
Hasta Rızasının Alınması: Yatışı kabul edilen hastanın Anesteziyoloji ve Reanimasyon kliniği bilgilendirilmiş rıza form hasta veya hasta yakınlarına imzalatılır.
6.2 Genel Yoğun Bakım Ünitesindeki Hastanın Tıbbi Bakım İhtiyaçlarının Değerlendirilmesi:
6.3. Genel Yoğun Bakım Ünitesindeki Hastanın Bakımının Planlanması ve İzlenmesi:
Hastaya hemşirelik bakımı gereken alanları saptama ve bunların öncelik sırası belirlenir
Hemşirelik bakımının amaçlarını saptanır
Hemşirelik bakımının seçeneklerini belirleme ve seçeneklerden, amaçları karşılamaya en iyi yardımcı olacak biçimde bakımı seçilir
Bakım yönergelerini yazılır
Hemşirelik bakım planı hazırlanır
Hemşirelik bakım planını etkinlik ölçütleriyle karşılaştırarak değerlendirilir
6.4 Hastanın Transferi
6.4.1Genel Yoğun Bakım Ünitesinin Servise Hasta Transfer Kriterleri:
6.4.2Genel Yoğun Bakım Ünitesi Güvenli Hasta Transferi
6.5 Genel Yoğun Bakım Ünitesinin Hasta Taburculuk Kriterleri:
6.5.1Hastanın Taburculuğunda Yapılan İşlemleri:
Klinik doktoru tarafından taburculuğuna karar verilen hastaların yakınlarına telefonla ulaşılarak hastanın çıkışı hakkında bilgi verilir. Hasta yakınının hastaneye gelmesi istenir.
Hasta taburcu ve eğitim formu doldurulur, hastaya verilir.
Medikal tedavisi ve diyet programı hekim tarafından düzenlenen hasta ve hasta yakınına gerekli eğitim verilerek taburcu olması sağlanır.
Hastanın bilgisayardan ve protokol defterinden çıkışı yapılır.
6.6 Genel Yoğun Bakım Ünitesinin Kurum Dışı Sevk Kriterleri:
Hasta hemodinami, solunumsal ve doku oksijenlenmesi yönlerinden biri ile ilgili stabilite göstermiyorsa ve aktif kanama açısından sakıncalı bulunuyor ise,
Transfer sırasında yeterli teknik donanım sağlanamıyor ise,
Gideceği kurumda hastanın bakım sürekliliği sağlanamıyor ise, hasta diğer bir kuruma transfer edilemez.
Yukarıda belirtilen kriterlerin dışında kalan hastalar ilgili kurumlara transfer edilebilir.
6.6.1Genel Yoğun Bakım Ünitesinin Kurum Dışı Sevk İşleyişi:
Transfer kararı hastanın ilgili hekimi ve hasta/hasta yakınları tarafından verilir. İlgili hekim hasta/hasta yakınlarını transfer ve riskleri konusunda bilgilendirir ve transfer onayı alınır.
Hasta/yakını doktorun tüm açıklama ve itirazlarına karşın başka bir kuruma transfer olmak istiyor ise hasta veya yakını dosyasına kendi el yazısıyla ayrılış isteğini yazar ve imzalar.
Yoğun bakımdan bir başka birime transfer edilecek hastaların nakil süreci içinde klinik duruma uygun olarak gerekli acil müdahale seti, oksijen tüpü, entübasyon seti, ambu v.s. bulunmalıdır. Ayrıca nakil sürecinde gerekirse transport monitörü veya defibrilatör kullanılarak sürekli ritim takibi yapılır. Yoğun bakımda ventilatöre bağlı olan hasta sevk edilecekse transport ventilatörü kullanılarak transfer süresince solunum desteği sağlanır.
Hasta sevk edilirken Acil Sağlık Hizmetleri Koordinasyon Komisyonu (ASKOM) birimi aranır. Hekim tarafından Ek3 formu doldurulur. ASKOM aracılığı ile Ek 3 ilgili 112 ve kriz masasına iletilir. Hastaya en uygun yer bulunduğu anda hekim ile birlikte iletişime geçilerek hasta yakınlarına bilgi verilerek sevk işlemi başlatılır.
Hastanın epikrizi yazıldıktan sonra tahlilleri ile birlikte gelen 112 ACİL Hizmetleri doktoruna teslim edilir.
“Ek -9 Sağlık Tesisleri Arası Vaka Nakil Talep Formu” doldurulur ve hasta sevk edilir.
6.7 Klinik Süreçler:
Genel Yoğun Bakım Ünitesinde 9 yatak bulunmaktadır. 7 gün 24 saat hasta kriterlerine uygun, hastaların kabulü ve takibi yapılır.
6.7.1Monitorizasyonu:
Hasta genel yoğun bakıma ilk geldiğinde giysileri ve üzerindeki takı ve benzeri malzemeleri çıkartılır. Hastaya ait giysileri, değerli eşya ve takıları (para, anahtar, altın, cüzdan) hasta yakınlarına Hasta Eşyaları Teslim Formu ile teslim edilir.
Hastanın göğsüne elektrotlar uygun bir şekilde yapıştırılır. NİBP manşonu, Pulseoksimetre probu parmağına takılarak monitörize edilir.
Hastanın solunumu değerlendirilir. Oksijen ihtiyacı varsa, oksijen inhalasyonu başlanır.
Damar yolu yok ise damar yolu açılır, damar yolu açık gelmiş ise damar yolunun efektif çalışıp çalışmadığı kontrol edilir gerekirse yeni bir damar yolu açılır.
Hastadan tetkikler istenmiş ise barkod okuyucudan okutulup kan örneği alınır laboratuvara gönderilir.
Hastaya gerekli ise ve hastanın durumuna göre foley sonda veya prezervatif sonda takılır.
Hastanın başlangıç vital bulguları alınır, glaskow koma skalası değerlendirilir, Genel Yoğun Bakım Ünitesi Hasta İzlem Ve İlaç Uygulama Formuna kaydedilir.
Doktorun belirlediği order, tedavi saatleri düzenlenir. Ordere uygun şekilde tedavi ve infüzyonları hazırlanarak takılır.
Hastanın durumunun aciliyetine göre hastanın tedavisi yoğun bakım ünitesi içinde bulunan ilaçlarla order a göre başlanır. Eğer ilaç yok ise bilgisayar üzerinden hastane eczanesine istem yapılarak getirilir.
HBYS de Hemşire Gözlem ve Ön Değerlendirme formu doldurulur. Düşme riski değerlendirmesi HBYS de yapılarak gerekli önlemler alınır.
Hastanın vital bulguları saatlik alınarak, hasta takip formuna yazılır.
Hastaya konsültasyon istenmiş ise, gerekli birimlerle iletişime geçilerek konsültasyonun yapılması sağlanır. Konsültasyon bilgisayara girilerek ücretlendirme ilgili hekime işlenir.
Hastanın röntgen, ultrason tomografi, mr, vs. görüntüleme tetkikleri için ilgili birimlerle bağlantı kurulur, istem kağıdı hekim tarafından dolduruluır işlem bilgisayara girilerek hastanın durumuna uygun olarak yerinde yada görüntüleme merkezinde işlem yapılır.
Hasta HBYS de Hemşire Gözlem ve Ön Değerlendirme formu takip formunda bulunan hastanın sistem tanımlaması sorgusu her vardiyada bir kez nöbetçi hemşire tarafından yapılır. Buna uygun hemşirelik bakım planı planlanarak uygulanır, hasta takip formuna kayıt edilir (ağız bakımı, el-yüz bakımı, vücut bakımı, entübasyon tüp bakımı, kataterlerin bakımı, pozisyon, potural drenaj, dekübit, ödem,aspirasyon).
Her hasta için bası yarası değerlendirme formu doldurulur. Bası yarasının derecesine ve doktor istemine göre bakımı planlanır ve yapılır.
Kontrole tabii ilaçlar, nöbet tesliminden önce kontrol edilerek Narkotik - Aneztezik - Psikotrop ilaç devir teslim defterine kayıt edilir.
Nöbet değişimi sırasında nöbeti devreden hemşire, nöbeti devralan hemşirelere hastaları yatak başında vizit yaparak devreder. Hemşire nöbet teslim defteri doldurularak nöbet teslim edilir.
6.7.2Ventilatördeki Hastanın İzlemi:
Yoğun bakım ünitesinde entübasyon işlemi, hastanın gereksiniminin olduğu acil şartlarda veya elektif olarak yapılır. Bununla ilgili kararı yoğun bakım doktoru (anestezi uzmanı) karar verir.
Nöromüsküler fonksiyon bozuklukları
Santral sinir sistemine ait patolojiler
Respirasyonda yetersizlik
Kardiyopulmoner arrest
Hastanın entübasyonuna hastanın muayene ve kan gazları değerlendirilerek karar verilir. Hastada hipoksi şartları gelişmişse, buna ilişkin (taşipne, dispne, taşikardi, siyanoz, bilinç bozukluğu dezoryantasyon, konfüzyon şuurda kapanma)
Postop dönem
Serebral dönem
Entübasyona karar vermek için arteriyal kan gazı değerlendirmesinde aşağıdaki parametreler dikkate alınır:
Pa O2 <55 mmHg. FiO2:0.21 iken
Pa CO2>45 mmHg. ve üstünde seyretmesi
PH < 7,25 ve altında seyretmesi
Hastanın mekanik ventilatöre bağlanması, hastayı tedavi eden doktoru ve anestezi uzmanı tarafından, birlikte değerlendirildikten sonra, anestezi uzmanı tarafından gerçekleştirilir.
Hastanın durumuna uygun ventilasyon modu seçilir.
Solunum sesleri değerlendirilir, göğüs hareketlerini ventilatöre uyumu gözlenir.
Gerektikçe aspirasyon yapılır, her şiftte hastayı teslim alan hemşire yatak başı panelde bulunan merkezi sistem aspiratörü kontrol eder.
Pulseoksimetre ile hastanın oksijen saturasyonu takip edilir.
Elektrolit takibi yapılır.
Aldığı çıkardığı izlenir.
Gerektiğinde kan gazı kontrolü yapılır.
Gerektiğinde sedasyon uygulanır.
Sık pozisyon verilir.
Hastaların beslenmesi sırasında entübasyon tüpü ve trakeostomi cuff’ı mutlaka kontrol edilmeli, eğer cuff basınç düşük ise normal seviyeye getirilir.
Hastanın başı 45 derece yükseltilmeli.
Ventilasyondaki hastanın başında ambu hazır bulundurulmalıdır.
Hastanın nörolojik durumu her şifte hastanın hemşiresi tarafından değerlendirilerek hem-
şire gözlem kâğıdına kaydedilir, değişiklikler doktora iletilir.
Respiratöre ait parametreler her saat “Yoğun Bakım Ünitesi Hasta Takip Formu” kağıdına kayıt edilir.
1. Genel fizyopatolojik endikasyonlar:
• Solunum durması,
• Akut ventilasyon yetmezliği (PaCO2 > 50 mmHg ve pH < 7.30),
• Olması yakın akut ventilasyon yetmezliği (tedaviye rağmen; PaCO2 artışı ve pH azalışı),
• Ciddi refrakter hipoksemi (PaO2 ≤ 60 mmHg/SaO2 < %90, FiO2 ≥ %60),
• Ciddi solunum yetmezliği klinik bulgularının varlığı (bilinç kaybı, zorlu solunum, hızlı-yüzeyel solunum, paradoksal solunum).
2. Sık rastlanan, önemli klinik endikasyonlar:
Akut solunum sıkıntısı sendromu (ARDS),
Bronş artması,
Kronik obstrüktif akciğer hastalığı (KOAH) alevlenmesi,
Göğüs travması,
İlaç aşırı dozları,
Ciddi nörolojik-nöromusküler fonksiyon bozuklukları,
Kafa travması,
Ciddi pnömoni,
Sepsis.
1. Akut solunum yetmezliğinde (özellikle KOAH olan) hastalarda,
2. Pnömoni,
3. Erken postoperatif ekstübasyon,
4. Kalp yetmezliği,
5. Uyku-apne sendromu,
6. Kistik fibrozise bağlı gelişen diğer akut solunum yetmezliklerinde kullanılmaktadır.
6.8 Sedasyon ve Analjezi Uygulanması:
Yoğun bakım ünitelerinde hastaların;
Ajitasyon ve anksiyetelerin giderilmesinde sakinleşmelerini sağlamak.
Yapılan tedavi ve girişimlerin daha kolay tolere edilebilmesi için sedatif ilaçlar kullanılır.
Yoğun bakım ünitelerinde sedasyon oluşturmak amacıyla;
Benzodiazepinler
Midazolam
Propofol
Nöro-epileptikler kullanılmaktadır.
Hastanın nöromüsküler blokajı ve sedasyonu gerektiği takdirde anestezi uzmanı tarafından planlanır ve takip edilir.
6.9 Ventilatördeki Hastanın Extübasyon Kriterleri:
Klinik durum;
Kardiyovasküler durum stabil ise
Abdominal distansiyon yoksa
Metabolik bozukluk yoksa
Solunum hareketlerinde koordinasyon bozukluğu yoksa
Öksürük ve yutkunma refleksi yeterli ise
Solunum kriterleri;
Vital kapasite (ml/kg.)>5
İnspirasyon gücü ( cm H2O ) <-10
PH>7.30
Solunum sayısı/dk.<45
Dakika ventilasyonu ( 1/dk )<18
Hastanın mekanik ventilasyon desteğinden ayrılması T parçası ile spontan solunum CPAP-PSV modu ile olur. T parçası ile hastanın ventilatörden periyodik ayrılması ve nemli oksijen verilmesini gerektirir. Her defasında ventilatörden ayrılma süresi uzatılır ve akciğer fonksiyonlarının spontan ölçümleri tekrarlanır.
Extübasyona uygun olan hastaya extübasyona en erken sürede başlanmalıdır.
Hastanın şuuru açık ise hasta mutlaka bilgilendirilmelidir.
Hasta ventilatörden ayırma moduna alınır.
Vital bulgular ve kan gazları örneği ile hastanın genel durumu değerlendirilmelidir.
Extübasyonda kullanılacak nemli oksijen sistemi hazırlanmalıdır.
Entübasyon malzemeleri ve acil arabası hastanın başında hazır edilmelidir.
Hasta aspire edilerek extübasyonu sağlanmalıdır.
Oksijen saturasyonu solunum sesleri ve göğüs hareketleri yakın takip edilmelidir.
Extübasyon tarih ve saati hemşire hasta takip formuna not edilmelidir.
6.10 Skorlama Sistemleri ile Hastaların Takibi:
Hastanemizde yoğun bakım apache II skorlama formu, yoğun bakımda 24 saati dolduran her hastaya HBYS üzerinden anestezi uzmanı tarafından doldurulmaktadır. Ay sonunda genel yoğun bakıma yatışı yapılan hastaların HBYS üzerinden beklenen gerçekleşen mortalite oranı değerlendirilmesi yapılmaktadır.
6.11. Bası Ülseri Takibi:
Hastanemizde bası yarası Bası Yarası Risk Tanılama ve değerlendirme Ölçeği (Braden Skalası) ile yapılmaktadır.
Risk ölçüsünde değerlendirilen puan 17-23 ise düşük risklidir, 24 saat arayla bası yarası değerlendirilir, dekübit bakım talimatı uygulanır.
12-16 puan ise orta risklidir. Bu durumda 12 saatte bir bası yarası değerlendirilir ve dekübit bakım talimatı uygulanır.
11 ve altında ise yüksek risklidir.8 saat arayla bası yarası riski değerlendirilir, dekübit bakım talimatı uygulanır
Hastanemizde düşme riski takibi İtaki Düşme Risk Ölçeği ile yapılmaktadır.
Hasta düşme riski değerlendirmesi sonucunda 5 ve 5 ‘in üstü saptanan hastalar yeşil yapraklı yonca figürüyle tanımlanmalı ve bu tanımlayıcı hasta yatağına asılmalıdır. Bu kategorideki hastaların düşme riski değerlendirmesi 24 saatte bir yapılır.
Düşük düşme risk (0-4 puan) grubu içine giren hastalar için standart önlemler alınır. Bu hastalara 5 günde bir düşme riski değerlendirmesi yapılır.
Aşağıda belirtilen beş durumda düşme riski değerlendirmesi yapılmalı ve her defasında yeni bir form kullanılmalıdır.
Yatan hastaların bölüme ilk kabulünde (İlk Değerlendirme),
Post- Operatif dönemde,
Bölüm değişikliğinde,
Hasta düşmesi durumunda,
Risk faktörleri kapsamındaki durum değişikliklerinde
Hastanın bilinç durumunu değerlendirmede Glasgow Koma Skalası kullanılmaktadır.
Glasgow Koma Skalası; göz açma, sözel ve motor cevap olmak üzere 3 ayrı bölümde puanlama yapılarak kullanılır. Hastanın her bir bölümden aldığı puanlar toplanarak toplam GKS puanı elde edilir. Hastanın aldığı toplam puan 3 ile 15 arasında değişir.
15 puan tam uyanıklık ve farkındalığı gösterir.
3 puan ise en düşük puandır ve derin komayı belirtir.
Genellikle 8 ve altındaki puanlarda hasta bilinçsizdir ve komadadır. Glasgow Koma Skalasındaki değişiklikler, genellikle hastaya ilişkin girişimleri başlatan en önemli göstergelerden biridir.
Yoğun bakımda yatan hastalarda Glasgow Koma Skalası saatlik olarak değerlendirilip yoğun bakım hemşire gözlem formuna kaydedilir.
Apache II skoru hastalık şiddetinin genel bir ölçüsünü sağlamak üzere rutin olarak ölçülen rakamla 12 fizyolojik parametre, yaş ve önceki sağlık durumu bilgisine dayalı bir skor kullanılmaktadır.
Kayıt edilen parametreler hastanın yoğun bakıma kabul edildikten sonraki ilk 24 saat içerisindeki değerleridir.
Apache II skoru hastanın anestezi uzman hekimi tarafından HBYS de düzenlenir.
6.12. Bası Ülseri Talimatı
Kapsam: Genel Yoğun Bakım Servisi
Sorumlular: Hastanın Hekimi, Servis Sorumlu Hemşiresi, Sevis Hemşireleri
Uygulama:
1. Talimata göre bası yarası riskini değerlendirmek için “Braden Bası Yarası Risk Tanılama Ölçeği” kullanılmaktadır.
2. Hasta ilk geldiğinde dekübit (bası yarası) açısından değerlendirilir.
3. Dekübiti yoksa oluşumunu engelleyici önlemler alarak oluşması önlenir.
4. Dekübiti varsa öncelikle hastanın bası yarası değerlendirilip, HBYS de Hemşire Gözlem ve Ön Değerlendirme formundaki bası yarası takip bölümü doldurulur. Böylelikle bası yarasının yeri, evresi, boyutu, derinliği v.s. hakkında ayrıntılı bilgi edinilir.
5. Tespit edilen dekübitin durumuna göre doktor tarafından order hazırlanır, hemşireler tarafından da tedavi ve bakım süreci başlar.
6. Bası yarasının oluşmaması ve oluşan bası yarasının bakımı hemşire sorumluluğundadır.
6.13.Yoğun Bakım Ünitelerinde İnvaziv İşlemler:
Yoğun bakım hastalarının takip ve tedavileri invaziv işlemleri gerektirir. Bazı invaziv girişimler yoğun bakım hastalarının semptomatik desteği açısından hayati önem taşımaktadır.
Yoğun bakım ünitelerinde olabilecek invaziv girişimler:
İV damar yolu,
PEG,
Entübasyon,
Trakeostomi,
İdrar sondası,
Santral ven kateterizasyonu,
İnvaziv arter kateterizasyonu,
Nazogastrik sonda,
Yapay solunum,
Total parenteral nutrisyon,
6.14. Rehabilitasyon Süreci:
Yoğun bakımda rehabilitasyon da amaç; hastanın kardiyopulmoner ve nörolojik fonksiyonlarını en iyi düzeye getirmek, kas-iskelet sistemini korumak ve iyileştirmek, deri bütünlüğünü korumak, yaşam kalitesini arttırmaktır.
Rehabilitasyon programına alınacak hastasının gereksinimleri; solunum, bireysel hijyen ve bakım, beslenme, boşaltım, mobilite, deri bakımı, ısı regülasyonu ve güvenliktir.
Hastanın hastaneye kabulden sonraki 48 saat içinde erken fizik tedavi ve rehabilitasyon konsültasyonu, hastanın fonksiyonel durumunu ve akut rehabilitasyonda kalış süresini olumlu etkilemektedir.
Ayrıca erken rehabilitasyonun, yatak istirahatine bağlı gelişebilecek komplikasyonları önlemesi önemlidir
YBÜ’de uygulanacak rehabilitasyon yaklaşımlarının seçiminde; hastanın durumu, var olan teknoloji, hastalığın akut ve kronik seyri belirleyicidir.
Hastaya yoğun bakım esnasında ve yoğun bakımdan taburcu olduktan sonra uygulanan rehabilitasyon stratejileri, hasta sonuçlarını geliştirmeye yardımcı olmaktadır.
Bu tür stratejiler; hastanın yoğun bakımdan taburcu olduktan sonra yoğun bakım ve hastanede kalış süresini azaltmakta, hastaneye yeniden kabul oranlarını en aza indirmekte ve birinci basamak kaynakların kullanımını azaltmaktadır.
6.15. Nutrisyon (Beslenme) Takibi:
Yoğun bakım hastalarında beslenme takibi yoğun bakım hemşiresi, doktoru ve diyetisyen tarafından yapılmaktadır.
Servise kabul edilen her hastaya HBYS üzerinden NRS 2002 formu hekim tarafından doldurulup ön değerlendirme ve esas değerlendirme yapılır. Diyetisyen tarafından esas değerlendirme sonucu beslenme planı hazırlanır hastada eğer malnutrüsyon tespit edilirse yoğun bakım doktoru direktifinde beslenme planı ve veriliş yolu saptanır.
En sık kullanılan yöntem enteral ve parenteral beslenmedir.
Enteral beslenme hastanın gastrointestinal sistem fonksiyonu yeterli olduğunda tercih edilen ilk yöntemdir. Enteral besinler oral ya da tüp olmak üzere 2 yolla verilebilir.
Yoğun bakımda hastalar, besin maddelerini enteral yol ile alamadığında, emilimde yetersizlikler olduğunda veya enteral yol ile yeterince kalori alamadığında, parenteral beslenmeye geçilmelidir. Bu yöntem yoğun bakım hastalarında tek başına veya enteral beslenmeye ek olarak uygulanabilmektedir. Nütrisyon alan (beslenme desteği ) tüm hastalar sıvı elektrolit dengesizlikleri, kan glukoz düzeyi ve santral venöz kateter infeksiyonunun (parenteral beslenen hastalarda) belirti ve bulguları yönünden düzenli aralıklarla izlenmelidir.
Ayrıca, tam kan sayımı yapılmalı, üre, günlük kreatinin, prealbumin (7-10 gün arayla, albumin düzeyleri, infeksiyon parametreleri, karaciğer fonksiyon testleri ve kan lipid profili de takip edilmelidir )
İnfüzyon pompası (infüzyon hızı ve verilen sıvı hacmi) saatlik olarak izlenmeli ve hemşire gözlem formuna kaydedilmelidir.
Hastanın aldığı-çıkardığı sıvı takibi yapılmalı ve hemşire gözlem formuna kaydedilmelidir.
6.16. Terminal Dönem Hasta Takibi:
Aile bireylerinin yaşadıkları duyguların doğal olduğunu anlamalarına yardımcı olur,
Hasta ailesi etkin dinlenir, duygu ve düşüncelerini açıkça ifade etmeleri için desteklenir,
Hastanın hastalığı hakkında aileye açıklayıcı bilgiler verir,
Hasta ailesine bilgi verilirken tıbbi terimlerden uzak, açık ve anlaşılır bir dil kullanır,
Hastanın şikâyetlerinin giderildiği ve bakımının en iyi şekilde yapıldığı hakkında onlara güvence verir,
Hastanın geçireceği evreler aileye anlatılır,
Hastanın görünüşüne özen gösterilir,
Hasta ailesinin öfkesi anlayışla karşılanır,
Zor kararlarda aileye yardım edilir. Beyin ölümü gerçekleştikten sonra organ bağışı, vasiyet gibi kararların alınmasında destek olunur,
Ölüm haberi uygun ortamda verilir ve aşırı duygu yüklü ifadeler kullanılmaz,
Güven duygusunu zedelememek için elden gelen tüm çabaların gösterildiği söylenir,
Aile, gerekirse destek gruplarına yönlendirilir,
Ölen hastanın yası anlayışla karşılanır. Şiddetli kontrol yitimi olmadıkça sedatif verilmemeli, yaslarını yaşamalarına müsaade edilmelidir.
6.17. Enfeksiyon Oluşumunun Önlenmesi:
1. Yoğun Bakımda yatan bütün hastalar her gün enfeksiyon hekimi tarafından değerlendirilir.
Yoğun bakım hastasına uygulanacak olan antibiyotik tedavisine hastane enfeksiyon uzmanının önerisi doğrultusunda başlanır. Tanı ve tedavide yapılacak değişiklikler konusunda yoğun bakım ekibi bilgilendirilir.
2. Yatan her hastanın rutin tahlilleri alınırken ELİSA, CRP ve TİT için numune örneği alınır. Hastanın ateşi 38 derecenin üstüne çıktığında kan kültürü alınır, hastanın yarası varsa yara kültürü, entübe ise trakeal aspirat kültürü, entübe değilse balgam kültürü alınır.
Enfeksiyon önerisi doğrultusunda procalsitonin, idrar kültürü ve entübe ise trakeal aspirat kültürü, entübe değilse balgam kültürü alınır.
3. Hastaya uygulanan bütün invaziv işlemler steriliteye uyularak yapılır. Hastaya yapılacak
her türlü müdahale ve uygulamalarda uygun koruyucu ekipman kullanılır.
4. Her yatak başında alkol bazlı el dezenfektanı kullanılır
5. Hasta ile her temastan önce ve sonra eller yıkanır.
6. Yoğun bakım temizlik personeli tarafından, “Yoğun Bakım Temizlik Planı ve Takip Formu”na yer alan temizlik kurallarına uyularak temizlik yapılır sorumlu hemşire tarafından kontrol edilir.
7. Hasta steril tekniğe uygun şekilde aspire edilir.
8. Ventilatör devrelerinin değişimi kirlendikçe yapılır.
9. Hava yolunu nemlendirmek için nemlendirici ve bakteri filtresi kullanılır.
7. İLGİLİ DOKÜMAN:
Hasta Eşyaları Teslim Formu
Kısıtlama Altındaki Hasta Takip Formu
İtaki Düşme Riski Ölçeği Değerlendirme Formu
Birimler Arası Hasta Transfer Formu
Braden Bası Yarası Risk Tanılama Ölçeği